W obronie krzyża

"Zasady savoir-vivre'u dotyczą przede wszystkim kilku głównych dziedzin życia:
* wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru,
* form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach),
* komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
* zachowania się w szczególnych sytuacjach."

- Jak to jest z ta kulturą u was w miejscu pracy?

Warszawscy kierowcy miejskich autobusów wypraszają z pojazdów pasażerów, którzy rozmawiają przez telefon komórkowy. Stołeczny ratusz chce w ten sposób promować savoir-vivre. W innych miastach pękają ze śmiechu - wytyka "Życie Warszawy".

Poniedziałek, godz. 18. Autobus linii 190 jedzie w stronę pętli Osiedle Górczewska. Jeden z pasażerów rozmawia przez komórkę obok kabiny kierowcy. Przy Wola Parku szofer zatrzymuje pojazd. "Albo zaraz skończy pan tę rozmowę telefoniczną, albo proszę natychmiast opuścić autobus" - krzyczy do zaskoczonego mężczyzny. "Poczułem się jak przestępca" - opowiada pasażer gazecie.
"Rzeczywiście, przy kabinie znajdowała się naklejka z przekreślonym telefonem, której nigdy wcześniej nie widziałem. Dlaczego jednak nie mogę rozmawiać przez komórkę w autobusie?" - dziwi się. Zarząd Transportu Miejskiego wskazuje na regulamin przewozów. "Niewiele osób przestrzega zakazu" - przyznaje rzecznik ZTM Igor Krajnow. "Chcemy jednak promować savoir-vivre. Nie może być tak, że pasażer wrzeszczy do słuchawki, jakby w czasach PRL zamawiał rozmowę międzymiastową do Suwałk. To przeszkadza kierowcy i innym pasażerom" - dodaje.
Juz nie mają co wymyslec, zeby nam uprzykrzyć życie..
Ten post był edytowany przez King Nothing dnia: 27 Listopad 2009 - 11:57

Ja również znalazłam coś dla was . Sciądnęłam wiadomości co to jest w ogóle savoir - vivre. Co to znaczy?Do czego on nas zobowiązuje.
Savoir-vivre czyli dobre maniery, znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności obowiązujących w danej grupie.
Savoir znaczy wiedzieć, za to vivre znaczy po prostu żyć. Stąd savoir-vivre przetłumaczyć można jako sztuka życia. Wzięte razem, tworzą popularny splot słów, który można rozumieć jako: 1 — znajomość obyczajów i form towarzyskich, reguł grzeczności; 2 — umiejętność postępowania w życiu i radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach. Najogólniej, zasady savoir-vivre'u to:
uśmiech uprzejmość
życzliwość punktualność
dyskrecja lojalność
grzeczność
Zasady savoir-vivre'u dotyczą przede wszystkim kilku głównych dziedzin życia:
nakrywania, podawania do stołu i jedzenia
wyglądu, prezentacji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru
form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach)
komunikacji (telefonicznej i internetowej także)
zachowania się w szczególnych sytuacjach

Rozmawiasz przez telefon? Kierowca wyprosi cię z autobusu

Warszawscy kierowcy miejskich autobusów wypraszają z pojazdów pasażerów, którzy rozmawiają przez telefon komórkowy. Stołeczny ratusz chce w ten sposób promować savoir-vivre. W innych miastach pękają ze śmiechu - wytyka "Życie Warszawy".

Poniedziałek, godz. 18. Autobus linii 190 jedzie w stronę pętli Osiedle Górczewska. Jeden z pasażerów rozmawia przez komórkę obok kabiny kierowcy. Przy Wola Parku szofer zatrzymuje pojazd. "Albo zaraz skończy pan tę rozmowę telefoniczną, albo proszę natychmiast opuścić autobus" - krzyczy do zaskoczonego mężczyzny. "Poczułem się jak przestępca" - opowiada pasażer gazecie.

"Niewiele osób przestrzega zakazu"

- Rzeczywiście, przy kabinie znajdowała się naklejka z przekreślonym telefonem, której nigdy wcześniej nie widziałem. Dlaczego jednak nie mogę rozmawiać przez komórkę w autobusie? - dziwi się. Zarząd Transportu Miejskiego wskazuje na regulamin przewozów. - Niewiele osób przestrzega zakazu - przyznaje rzecznik ZTM Igor Krajnow. - Chcemy jednak promować savoir-vivre. Nie może być tak, że pasażer wrzeszczy do słuchawki, jakby w czasach PRL zamawiał rozmowę międzymiastową do Suwałk. To przeszkadza kierowcy i innym pasażerom - dodaje.

Jolly, a owszem, jest - trzeba wiedzieć, gdzie jaki wygląd obowiązuje, by nie łamać reguł, a łamanie reguł już jest sprzeczne z zasadami kindersztuby

Zresztą, za Wiki:

Savoir-vivre czyli ogłada, dobre maniery, bon-ton, konwenans towarzyski, kindersztuba; znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności obowiązujących w danej grupie.

Wyrażenie Savoir-vivre pochodzi z języka francuskiego i jest złożeniem dwóch czasowników w formie bezokolicznika. Savoir znaczy wiedzieć, za to vivre znaczy po prostu żyć. Stąd savoir-vivre przetłumaczyć można jako sztuka życia. Wzięte razem, tworzą popularny splot słów, który można rozumieć jako: 1 – znajomość obyczajów i form towarzyskich, reguł grzeczności; 2 – umiejętność postępowania w życiu i radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach. Najogólniej, zasady savoir-vivre'u to:

* uśmiech,
* uprzejmość,
* życzliwość,
* punktualność,
* dyskrecja,
* lojalność,
* grzeczność.

Zasady savoir-vivre'u dotyczą przede wszystkim kilku głównych dziedzin życia:

* nakrywania, podawania do stołu i jedzenia,
* wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru,
* form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach),
* komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
* zachowania się w szczególnych sytuacjach.

Savoir-vivre czyli ogłada, dobre maniery, bon-ton, konwenans towarzyski; znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności obowiązujących w danej grupie.

Wyrażenie Savoir-vivre pochodzi z języka francuskiego i jest złożeniem dwóch czasowników w formie bezokolicznika. Savoir znaczy wiedzieć, za to vivre znaczy po prostu żyć. Stąd savoir-vivre przetłumaczyć można jako sztuka życia.

Najogólniej, zasady savoir-vivre'u to:

* uśmiech
* uprzejmość
* życzliwość
* punktualność
* dyskrecja
* lojalność

Zasady savoir-vivre'u dotyczą przede wszystkim kilku głównych dziedzin życia:

* nakrywania, podawania do stołu i jedzenia
* wyglądu, prezentacji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru
* form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach)
* komunikacji (telefonicznej i internetowej także)
* zachowania się w szczególnych sytuacjach.

No dobra. Dobra rzecz ale ostatnio coś ludize srasznie naginają zasady ładuąc je jniepotrzenie do prywatnego zycia. Denerwuje mnie taka nadgrzecznosć np w szkołach jest ona totalnie wymuszona i na dodatek bmeczy, nie wielno tego nir wolno tamtego. tak samo jak PrzePakowanie zachowania przy stole do teog stopnia ze spożycie posiłku to tylko przymusowa czynnośc jak każda wcześniejsza inna. Po co sobie utrudniac życie dla głupiej zasady - bo ktoś tak powiedzia to tak jest - jak mozan prosciej?

Nazwa złożona jest z dwóch francuskich bezokoliczników: savoir - „wiedzieć” oraz vivre -„żyć”, co razem można odczytać jako sztukę życia. Kryje się pod nią znajomość i przestrzeganie obyczajów, które panują w danym kraju, grupie społecznej, zachowywanie etykiety towarzyskiej oraz szanowanie reguł grzeczności.

Reguły Savoir-vivre’u obowiązują bez wyjątku każdego członka społeczeństwa, wkraczają do
szkoly, pracy, ale również do naszego życia prywatnego w domu. Główne postulaty savoir-vivre’u dotyczą takich dziedzin życia jak: jedzenie i picie, nakrywanie i podawanie do stołu , stroju, higieny, form towarzyskich w różnych miejscach oraz komunikacji (bezpośredniej, telefonicznej, internetowej). Nieprzestrzeganie dobrych manier naraża nas na śmiech i drwinę innych członków społeczeństwa.

Warto jednak podkreślić, że zasady savoir-vivre’u, podobnie jak normy prawne, nie są uniwersalne we wszystkich krajach świata, ale uwarunkowane są kulturowo. Zatem przed każdą podróżą do innego kraju powinniśmy przestudiować jego kodeks obyczajowy, czyli odrębne zasady savoir-vivre’u.