W obronie krzyża

Mec. Gugiel maca Cyca
Big Cyc - Kręcimy pornola

Stefan zarabia, bo ma kamerę
Filmował komunię i kręcił wesele
Zdjęcia, przyjęcia, robił też chrzciny
"Video Usługi dla całej rodziny"

W naszym mieście niewiele się dzieje
Jest paru kumpli, są przyjaciele
Ciągle to samo: praca, knajpa i szkoła
Padła idea: "Nakręćmy pornola!"

Pornola, kręcimy pornola
Pornola, kręcimy pornola

Oto pierwsza nasza scena:
Szwagier Zenka się rozbiera
Dziadek wchodzi do chałupy
Kaśka szybko ściąga buty
Babcia w kuchni lata nago
Józek goni ją z szufladą
Operator podniecony
Potłukł babci trzy wazony
Kaśka nie chce ściągać spodni
Zośka się w łazience modli
Sąsiad głośno wali w ścianę
Towarzystwo już rozgrzane

Pornola, kręcimy pornola
Pornola, kręcimy pornola

Teresa Orlowsky już tutaj dzwoniła
"Panie Stefanie, pornola przysyłaj!"
Lecz tutaj wybuchła afera niestety,
Bo Stefan na poczcie pomylił kasety.

Naszego pornola dostała rodzina,
Co chrzciny u Stefana sobie zamówiła,
Do Niemiec zaś dotarła kaseta,
Na której baba zjada kotleta.

hm... może napis taki nad wrotami: Witojcie w dupczarni! wiecie nby taki
folklor! obok moje i cześka zdjęcia w stringach z futerkiem i pejczykami> we
wrotach dorselekszyn czyli aulajtka taksuje wszystkich swym ciepłym wzrokiem,
facetów won od razu za stodołe!
dalej makosia w tużurku z tako długo papierosą co ja ją kiedy na filmie z teresą
orłowską widział (to była aktorka! eh!) i dalej menu czyli spis co my możemy tym
babom zrobić i za ile. ja mogę być ten brutalny i zły, jak trza to się i nie
umyję przez tydzien ale to już na zamówienie przez komórkę makosi.
bedzie hulało mówie wam!

Gość portalu: beast napisał(a):

> To było nasmiewanie sie z lokalnych bonzów,nie z ogolnopolskich;)))

ale bylo to o jednej partii

> Tea Webska powinna przede wszystkim zmienic imię i nazwisko! Jaki prawpwierny
> katolik zagłosuje kogos o takim imieniu;)))
> Proponuję Teresa Łebska

moze zaraz Orlowski (czy jak to tam sie pisze) :)))

> lat 23

moze byc taki wiek

> wymiary (do negocjacji;)

100-100-100 ;)

> myslę ,że opatrzone zdjeciem przysporza kandydatce niezbednych głosów.

no wlasnie, czekam na zdjecie :)

Hi Teresa, na zdjęciu jestem. Stoję w trzęcim rzędzie, bez marynarki
ale w krawacie, nad Filutem. Na zdjęciu rozpoznałem tylko jeszcze
Ewę Bandułe. Pamiętam jeszcze parę nazwisk, np. Grajżul, Jabłoński,
Marcinkiewicz... Niestety nie umiem dopasować twarzy. Do tej klasy
chodziłem dopiero od VI-tej. Tą niestety robiłem dwa razy. (za
często nad jeziorem, a nie w szkole)
Od I-szej do VI-tej byłem razem z Ewą Świetlik (moja cicha miłość),
Jurkiem Dramowiczem, Andrzejem Krajewskim, Markiem Budnym ,Iwoną
Orłowską, Januszem Lewandowskim, Wojtkiem Wróblewskim i.t.d.
Bywając w Polsce, zajechałem parę razy pod szkołę, przeszedłem się
brzegiem jeziora. I to tyle ze wspomień.
Pozdrawiam Ciebie serdecznie i całą ekipę tworzącą tą stronę
Max

Zdjecia od Teresy
Teresa przeslala mi wczoraj 3 "nowe" zdjecia ...
...
Tym razem przesylam Ci trzy zdjecia od mojej najstarszej siostry Ewy
Stachurskiej ktora ukonczyla siodemke w roku 1964/1965.
1. zdjecie bylo robione w klasie 3. W srodkowej pierwszej lawce siedzi Marysia
Napora- Mama jej byla nauczycielka w siĂśdemce.
2. zdjecie to wycieczka do Torunia w roku 1961
3. zdjecie robione przed slawnymi schodami prowadzacymi na boisko szkolne. Od
lewej stoja Ewa Stachurska, Irena Jaworska, Jola Kaim i Anna Radziwinowicz -
siostra Wacka ktĂśry chodzil do mojej klasy (67/68).
Ja mysle ze Iwona Orlowska moze sobie ktĂśras z tych dziwczyn przypomni. Ona tez
jest jedyna osoba, ktora ja bez problemu poznalam na zdjeciu.
No to byloby narazie wszystko
...
szkpnr7.fasthoster.de/Teresa_2/index.html

W Galerii Sztuki im. Włodzimierza i Jerzego Kulczyckich, w Zakopanem otwarto
wystawę "Sztuka XX wieku w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego".
Wystawa SZTUKA XX WIEKU jest pierwszą, obejmującą całe minione stulecie,
prezentacją spuścizny artystycznej związanej głównie (lecz nie wyłącznie) ze
środowiskiem zakopiańskim. Ekspozycja w całości jest oparta na zbiorach Muzeum
Tatrzańskiego im. Dra Tytusa Chałubińskiego i trzeba od razu podkreślić, że
mimo dużej wartości tej kolekcji, nie jest ona jeszcze wystarczająco
reprezentatywna w stosunku do pełnego obrazu sztuki inspirowanej Tatrami i
Zakopanem, niepowtarzalnym klimatem tej „zaklętej krainy” - jak pisał Stanisław
Ignacy Witkiewicz - gdzie nawet „życie zamienia się na sztukę”.
Kolekcja sztuki w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego – placówki z założenia
regionalnej i wielodziałowej – powstawała niemal od początku jego istnienia
(1888), ale kompletowana była niesystematycznie. Powodem były od zawsze
niezmiernie skromne warunki finansowe
i lokalowe Muzeum. Te pierwsze powodowały, że zarówno w czasach austriackich
jak i w dwudziestoleciu międzywojennym kolekcjonowanie sztuki opierało się
niemal wyłącznie na darach, brak natomiast pomieszczeń magazynowych i sal
wystawowych redukował ilość i rodzaj nabytków do takich, których przechowywanie
i wystawianie było możliwe w istniejących warunkach. Stąd znaczna ilość
grafiki, rysunków i niewielkich akwareli w porównaniu z malarstwem olejnym czy
rzeźbą.
Po upaństwowieniu w 1950 roku, Muzeum zaczęło otrzymywać dotacje na zakupy
dzieł sztuki w ramach mecenatu państwa i możliwe się stało bardziej regularne
rozwijanie kolekcji, której jednak ciągle jeszcze nie było gdzie pokazywać.
Dopiero w latach „Solidarności” 1980/1981 (i dzięki jej poparciu) Muzeum
otrzymało budynek przy ul. Koziniec 8, gdzie wkrótce (w związku z przejęciem od
Pani Anny Kulczyckiej daru - kolekcji kobierców wschodnich) zorganizowana
została Galeria Sztuki im. W. i J. Kulczyckich. Odtąd tutaj właśnie
organizowane są wystawy sztuki. Te czasowe prezentacje uzupełniły później
ekspozycje w dwóch nowych filiach Muzeum: w autorskiej Galerii Władysława
Hasiora (1885) i Muzeum Stylu Zakopiańskiego w „Kolibie”, z kolekcją rzemiosła
artystycznego i Firmą Portretową „S.I.Witkiewicz” (1993).
Potrzeba utworzenia w Zakopanem stałej galerii sztuki była postulowana przez
miejscowe środowiska artystyczne wielokrotnie, zaczynając od lat przed I wojną
światową. Nie miejsce tutaj na przypominanie tych idei i rozwijanych wokół nich
społecznych akcji. Ważniejsze jest, że ów niezmiennie aktualny temat zyskał
ostatnio przychylny klimat
i pojawiły się szanse realnych rozwiązań. Wystawa Sztuka XX wieku w zbiorach
Muzeum Tatrzańskiego wychodzi naprzeciw tym zamierzeniom, pokazując, że
muzealne zbiory mogą stanowić podstawę stałej galerii zakopiańskiej sztuki.
Układ wystawy jest chronologiczny z niewielkimi niekiedy przesunięciami, które
częściowo wynikają z racji merytorycznych, a częściowo z narzuconych przez
układ sal rozwiązań aranżacyjnych (trzeba pamiętać, że dysponujemy zaadaptowaną
do celów wystawienniczych przestrzenią pierwotnie mieszkalną). Wprowadzony
został podział na trzy przyjęte w periodyzacji sztuki polskiej okresy. Pierwszy
to lata przed I wojną światową; drugi obejmuje dwudziestolecie międzywojenne w
odrodzonej Polsce; trzeci to czasy PRL-u do początku lat osiemdziesiątych.
Powstanie w 1980 roku „Solidarności” i wprowadzenie stanu wojennego w grudniu
1981 roku ustanowiło cezurę historyczną, której wyrazem na płaszczyźnie życia
artystycznego było powstanie struktur kultury niezależnej, związanej z
polityczną opozycją. Tego arcyciekawego, współczesnego nurtu w sztuce niestety
nie pokazujemy po części z niedostatku materiału, głównie jednak z braku
miejsca, co składa się razem na kapitalny argument za stworzeniem kolekcji
sztuki najnowszej i poszerzeniem przestrzeni ekspozycyjnej w Zakopanem.

Realizatorzy wystawy:
Koncepcja i scenariusz: Teresa Jabłońska, Helena Pitoń
Teksty: Teresa Jabłońska
Aranżacja plastyczna: Grażyna Orłowska

Przygotowanie konserwatorskie eksponatów: Agata Nowakowska-Wolak, Marek
Gronkowski, Krystyna Łazarczyk, Urszula Radwańska
Ekipa techniczna kierowana przez Jerzego Gawlika: Jacek Borkowski, Tadeusz
Gąsienica-Józkowy, Zygmunt Walkosz
Kwiaty: Urszula Rączka

Foto-relacja (zdjęcia Anna Karpiel, Maciej Stasiński):

www.watra.pl/rozne/muzeum/sztuka/DSC06805.JPG
www.watra.pl/rozne/muzeum/sztukaa.html

ZAPRASZAMY!!!