W obronie krzyża

przekład audiowizualny - praca lic.
  Witam!
Tematem mojej pracy jest przekład audiowizualny - humor sytuacyjno słowny w 'Epoce Lodowcowej'.
Wydaje mi się, że temat nie jest taki zły.. do momentu.. no właśnie.. zaczęłam pisać.. coś mi to opornie idzie.. Cytaty, które mój promotor kazał 'wyhaczyć' podzielilam właściwie tylko na dwie grupy: direct translation i partial equivalence. Niestety w 'epoce' nie ma zastosowania techniki ommition nie wspominajac o teorii relewancji, którą nie mogę się posłużyć.No Okej.. i co dalej? Dr podał mi kilka dalszych podziałów.. przykład:
w wersji org. występuje humor syt i słowny, natomiast w polskie tylko sytuacyjny.. właściwie to sama się zastanawiam czy jest możliwy taki podział. Mam jeszcze kilka przykładów.
Czy powinnam głównie skupić się na tłumaczeniu tego humoru pod względem kultury?
Co jeszcze powinnam uwzględnić?

Pozdrawiam!

Cytat:
Niestety w 'epoce' nie ma zastosowania techniki ommition nie wspominajac o teorii relewancji, którą nie mogę się posłużyć. No Okej.. i co dalej? Dr podał mi kilka dalszych podziałów.. przykład:
w wersji org. występuje humor syt i słowny, natomiast w polskie tylko sytuacyjny.. właściwie to sama się zastanawiam czy jest możliwy taki podział. Po pierwsze: ta technika nazywa się "omission" w poprawnej angielszczyźnie - zwracam uwagę od razu, abyś nie utrwalała sobie i nie miała potem tego typu błędów w pracy. Zapewne wynikają one z szybkości pisania, ale u nas za takie "przekręcanie" wyrazów praca była automatycznie odrzucana przez promotora bez dalszego czytania dopóki się nie poprawi.

Po drugie: według mnie każdy podział na kategorie badawcze jest dobry, o ile masz odpowiednią liczbę przykładów do przeanalizowania w każdej z nich. A im bardziej oryginalny podział, tym lepiej.

Tetrio... nie zawsze zesłaną łaskę dostrzeże szkiełko i oko .


Parysiloo za poprawne odkodowanie treści zawartej w mojej łamiącej podstawowe założenia Teorii Relewancji wypowiedzi

mam pytanie - ustawowe znamiona strony przedmiotowej to zachowanie, skutek, czas i miejsce czy coś jeszcze ???

b) Znamiona strony przedmiotowej
- ZACHOWANIE
Tym znamieniem jest tzw. znamię czasownikowe, tzn. to słowo, to wyrażenie, zawarte w opisie danego typu przestępstwa, które charakteryzuje zachowanie się sprawcy, charakteryzujące dany typ przestępstwa. Znamię to sformułowane jest w postaci czasownika, chodzi tu o takie słowa, wyrażenia, będące znamionami określonych typów przestępstw (np. zabija, zabiera, przyjmuje, fałszuje, itd.)
Podział przestępstw ze względu na rodzaj zachowania:
+ przestępstwa z działania (art. 278§1)
+ przestępstwa z zaniechania (art. 162§1)
+ przestępstwa z działania i zaniechania (art. 148§1)

W przypadku niektórych przestępstw te ustawowe znamiona strony przedmiotowej ograniczają się tylko do znamienia czasownikowego, ale są też takie przestępstwa, gdy to znamię czasownikowe uzupełniane bywa dalszymi sformułowaniami dokładniej określającymi sposób realizowania tego znamienia czasownikowego. Jeżeli takiego dokładniejszego opisu nie ma, to zrealizowanie takiego znamienia czasownikowego w jakikolwiek sposób powoduje odpowiedzialność karna. Jeżeli znamieniu czasownikowemu towarzyszy dokładniejszy opis sposobu jego realizowania, odpowiedzialność karna grozi tylko wtedy, gdy to znamię czasownikowe spełnione jest właśnie w ten określony sposób. Jeżeli sprawca realizuje to znamię czasownikowe w inny sposób, to nie wypełnia to znamion określonego przestępstwa, a więc sprawca nie może być z tego przepisu karany, np. art. 148§ - tylko znamię czasownikowe – zabójstwo w jakikolwiek sposób uczynione powoduje odpowiedzialność karną; art. 197§1 – doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego, ale ze słów użytych w tym przepisie wynika, że nie każdy sposób doprowadzenia do obcowania płciowego jest karalny z tego przepisu. Z tego przepisu spełnienie tego znamiona czasownikowego jest karalne tylko wtedy, gdy czyni się to przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem.
Zdarza się tak na gruncie języka polskiego, że znamię czasownikowe określa tylko jednokrotne zachowanie sprawcy. Zdarza się także tak, że określa ono zachowania powtarzające się i dopiero takie zachowania powtarzające się są znamieniem. Może też być tak, że znamię czasownikowe jest spełnione przy jednokrotnym jego wypełnieniu, jak i po wielokrotnym, i nadal będzie to to samo jedno przestępstwo., np. art. 130§1 – znamię czasownikowe to „branie udziału w działalności obcego wywiadu”. Wystarczy jednorazowe tego typu zachowanie, ale także i takie, które sprawca realizuje w pewnym okresie czasu. Art. 207§1, art. 208 – niezależnie, czy zachowanie jest jednokrotne, czy powtarzające się w czasie zawsze uważamy za jedno przestępstwo.

- SKUTEK
Podział przestępstw ze względu na skutek:
+ formalne (bezskutkowe), np. art. 233§1
+ materialne (skutkowe), np. art. 148§1

Aby odróżnić te rodzaje przestępstw należy odpowiedzieć na pytanie, czy w rezultacie zachowania wskazanego w treści przepisu, poza znamieniem czasownikowym konieczne jest jeszcze znamię w świecie zewnętrznym, będące następstwem tego zachowania, by sprawcę można było z danego przepisu ukarać, czy też wystarczy, by sprawca zrealizował tylko znamię czasownikowe, bez względu na to, czy to wywołało jakieś następstwa, jakąś zmianę w świecie zewnętrznym, czy nie.
W przypadku przestępstw materialnych (skutkowych) pojawia się jeszcze jeden warunek odpowiedzialności karnej, który nigdzie w KK nie został exspresis verbis wyrażony – związek przyczynowy między zachowaniem się sprawcy, a tym skutkiem.
Teorie związku przyczynowego [podręcznik – znać, wiedzieć na czym polegają, podać przykłady]:
• Teoria ekwiwalencji (równorzędność warunków) – dominuje w Polsce.
Jej istota wysławia się w łacińskim sformułowaniu sine qua non (nie jest przyczyną, jeśli bez niego do skutku by nie doszło). Jest ona ograniczona podmiotowo – określone zachowanie można uznać za przyczynę określonego skutku, jeżeli bez tego zachowania by nie doszło, ale pod warunkiem, że sprawca tej przyczyny przewidywał, że swoim zachowaniem może taki skutek wywołać albo nie przewidywał, ale mógł lub co najmniej powinien przewidzieć.
• Teoria adekwatnego związku przyczynowego (przeciętnej przyczynowości).
• Teoria relewancji.
• Teoria skutków koniecznych i przypadkowych.

Formy zachowania i skutku jako znamiona przestępstwa [podręcznik – trzeba umieć przestępstwa scharakteryzować!]:
+ przestępstwa z działania:
• Formalne (art. 233§1)
• Materialne (art. 148§1)
+ przestępstwa z zaniechania:
• Formalne (art. 162§1)
• Materialne (art. 148§1)
+ przestępstwa z działania i zaniechania:
• Formalne
• Materialne

W przypadku przestępstw z działania formalnych i materialnych, jak i przestępstw z zaniechania formalnych, nie ma w prawie karnym żadnych ograniczeń w odpowiedzialności karnej z tego tytułu. W przypadku przestępstw z zaniechania materialnych występują już ograniczenia, które są sformułowane w art. 2. Za to przestępstwo można ukarać tylko osobę, na której „ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.”

- CZAS I MIEJSCE
W przypadku większości przestępstw czas i miejsce znamionami nie są. Jeśli ani czas, ani miejsce nie są znamionami, to zrealizowanie zachowania określonego w ustawowych znamionach danego przestępstwa uznaje się za dokonanie tego przestępstwa bez względu na to, w jakim czasie lub miejscu sprawca to uczynił. Bardzo charakterystycznym przykładem jest art. 148§1. W przeciwieństwie do takich przestępstw znajdujemy w KK przestępstwa, w przypadku których czas albo miejsce są znamionami, np. art. 356§1, dla którego czas jest znamieniem („będąc w służbie”), art. 131§1, dla którego miejsce jest znamieniem („terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”).

- OKOLICZNOŚCI ZACHOWANIA