W obronie krzyża

Jak najbardziej jest to metoda terapii zajęciowej, bo w głównej mierze opiera się na terapii pracą, czyli ergoterapii. Rzeczywiście, w czasach młodości obecnych pensjonariuszy dps-ów życie toczyło się wokół pracy, a formy rozrywki były ograniczone, więc lepienie plasteliny nie będzie dla nich odpowiednią stymulacją. Świetnym rozwiązaniem jest nawiązywanie do tamtej epoki i aranżowanie otoczenia w stylu z młodości naszych pensjonariuszy.
Fajny temat do dyskusji, trochę tu przemilczany, dziś dopiero się na niego natknąłem.
Jeszcze do niego wrócę, jak się o nim więcej dowiem.

P.S. Gdzie jesteś, kolorowa???!!!

Metoda terapii zajęciowej –
pojęcie węższe od rodzaju terapii – sposób postępowania świadomy i powtarzalny, prowadzący do osiągnięcia zamierzonego wyniku leczniczego / terapeutycznego. Składają się na nią czynności myślowe i praktyczne, odpowiednio dobrane i realizowane w ustalonej kolejności.


I. ERGOTERAPIA - RODZAJ TERAPII ZAJĘCIOWEJ

Metody ergoterapii:

1. Dziewiarstwo
2. Hafciarstwo
3. Tkactwo
4. Krawiectwo
5. Kaletnictwo
6. Metaloplastyka
7. Stolarstwo
8. Ogrodnictwo
9. Wikliniarstwo
10. Garncarstwo i ceramika

II. SOCJOTERAPIA - RODZAJ TERAPII ZAJĘCIOWEJ

Metody socjoterapii:

1. Ludoterapia - zabawoterapia
2. Terapia ruchem
3. Trening umiejętności społecznych
4. Rekreacja

III. ARTETERAPIA - RODZAJ TERAPII ZAJĘCIOWEJ

Metody arteterapii:

1. Rysunek
2. Malarstwo
3. Grafika
4. Rzeźba
5. Sztuki użytkowe
6. Zdobnictwo i dekoratorstwo
7. Muzykoterapia
8. Biblioterapia
9. Filmoterapia
10. Teatroterapia
11. Choreoterapia [/quote]

Stolarstwo - jest jednym z poddziałów Ergoterapii, która w raz z Socjoterapia i Artretoterapia tworzą terapię zajęciową.
Stolarstwo pozwala zarówno na stworzenie wizualnego efektu swojej pracy jak również pozwala usprawnić działanie nadgarstka (np. kierowanie piłki z brzeszczotem po deseczce ruchem zgodnym z liniami naniesionymi na drewno z szablonu), a poprzez malowanie i klejenie zostają ćwiczone stawy palców, co pozwala głównie osobom starszym zachować sprawność manualną a tym samym w późniejszych latach wykonać podstawowe czynności ruchowe jakim może być np. chwycenie kubka z herbata. Stolarstwo daje wiele radości z własnego wysiłku który przynosi widoczny efekt w wyniku którego rodzi się zadowolenie z wykonanego dzieła, satysfakcja i motywacja do dalszej terapii. Ważne jest tutaj wspieranie duchowe, przez które rozumie się zachęcanie do działania, częste pochwały a przy zauważeniu zniechęcenia małą dozę pomocy.

W załącznikach znajdują się poszczególne szablony skrzyneczek które należy odmalować na cienkich deseczkach i przy użyciu piłki oraz wąskiego brzeszczota (linie pozwalają na precyzję wycięcia) wyciąć odmalowane elementy, które później zostają pomalowane farbkami a następnie sklejone klejem na ciepło. Ważna jest pomoc dzieciom/osobie starszej przy użyciu pistoletu do klejenia, gdyż czynność ta może być trudna do wykonania jeśli osoba wykonująca nie posiada dużo siły.
Czynności te mogą odbywać się z podziałem na grupy. NP. Osoby bardziej sprawne wycinają, a te które nie posiadają takiej precyzji ruchowej mogą malować wycięte elementy.

Cały post, oraz wszystkie załączniki nadesłała mi Kasia, która jest zarejestrowana na naszym forum, poprosiła mnie o zamieszczenie tego tematu.

do przeglądania załączników potrzebny jest program, który może otworzyć pliki doc, pdf, oraz jakaś przeglądarka obrazków.
pliki doc można otworzyć w Word'zie Microsoft office'a, za pomocą pakietu open office, w windowsowym programie wordpad (ale on nie odtworzy zdjęć, które znajdują się wewnątrz dokumentu), bądź innym programem tego typu, natomiast pliki pdf można otworzyć w programie acrobat reader, bądź innym tego typu programem.

METODY I FORMY AKTYWIZACJI OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH INTELEKTUALNIE W WARSZTATACH TERAPII ZAJĘCIOWEJ

Upośledzenie umysłowe spowodowane jest pewnymi ograniczeniami i funkcjonalnymi zmianami w mózgu, zwłaszcza w korze mózgowej. Można je traktować jako stan obniżonej sprawności w stosunku do stanu normalnego,
charakteryzujący się niedorozwojem lub zaburzeniami procesów percepcyjnych,
uwagi, pamięci i myślenia w wyniku procesów patologicznych.
1. Stopień niepełnosprawnoœci umysłowej określany jest na podstawie badań
psychologicznych przeprowadzanych w oparciu o testy inteligencji zawierające
ściśle określone zadania o wzrastającym stopniu trudności. Ich celem jest zbadanie i poznanie przebiegu procesów umysłowych u osób badanych. Ustopniowane według trudności i wieku testy, stanowią skalę inteligencji. Wynik badania testowego wskazuje na stopień upośledzenia umysłowego. W przypadku
lekkiego, umiarkowanego, znacznego i głębokiego niedorozwoju umysłowego
zmierza się do usprawnienia funkcji ruchowych, psychicznych i społecznych,
wspomaganych przez warsztaty terapeutyczno-zajęciowe, czyli zespół oddziaływań dydaktycznych i wychowawczych. Temu właśnie celowi służy terapia
zajęciowa, nazywana ergoterapią. Terapia zajęciowa obejmuje pewne okreœlone czynności o charakterze zajęć fizycznych lub umysłowych zlecane przez
lekarza, a prowadzone przez fachowców w danej dziedzinie, które mają na celu
przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej. Jest to więc leczenie za pomocą pracy i zajęcia.
2. Warsztaty Terapii Zajęciowej są formą instytucjonalną powołaną w celu realizacji zadań z zakresu rehabilitacji społecznej i zawodowej, realizowane w oparciu o specjalistyczne metody pracy z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie.

Osoba niepełnosprawna jest jednostką w pełni swych praw, znajdującą się w sytuacji upośledzającej ją, stworzonej przez bariery środowiskowe, ekonomiczne
i społeczne, których nie może tak jak ludzie sprawni przezwyciężyć.
Badania wykazały, że warsztaty terapii dają osobom niepełnosprawnym intelektualnie możliwść rozwijania się, rozwijania zdolności i talentów. W pracy
terapeutyczno-rewalidacyjnej WTZ stosowany jest szeroki wachlarz metod i form,
odpowiednio dobierany przez pracowników każdej z placówek tego typu, adekwatnie do potrzeb i preferencji wychowanków.Aktywnoœć osób niepełnosprawnych niesie za sobą ogromne walory rewalidacyjne. Przestrzeń działaniowa
jest potrzebna nie tylko ludziom sprawnym, ale także tym, którzy posiadają
różnego rodzaju ułomności. U osób niepełnosprawnych istnieją motywy skłaniające ich do tworzenia, motywy społeczne i osobiste, które należy uruchamiać i wzmacniać. Podejmowane przez nich akty twórcze pozwalają im poczuć niezależnoœć i użyteczność społeczną. Bardzo ważne jest zatem, aby
stale wzmacniać motywacje tych osób, rozwijać ich uzdolnienia, talenty, umacniać fascynacje.
Metody i formy realizowane w warsztatach terapii zajęciowej dla osób niepełnosprawnych są nośnikiem wartości, które ułatwiają im rozumienie własnych
przeżyć, wzbogacają życie i skłaniają do podejmowania aktywności. Dla osób
niepełnosprawnych ważne jest akceptowanie siebie takim, jakim się jest, dostrzeganie własnej wartości i pokazanie tego innym. Poprzez aktywnoœć i działania twórcze mogą kształtować właściwy obraz siebie i otaczającego ich świata.[/quote]

Ewa Baum "Terapia Zajęciowa"

Fraszka Edukacyjna Sp. z o.o.
Warszawa 2008

Wstęp............................................................................................................ 5

Rys historyczny............................................................................................. 5

Część I TERAPIA ZAJĘCIOWA
1. Miejsce terapii zajęciowej w systemie rehabilitacji................................. 9
2. Definicja terapii zajęciowej i niepełnosprawności ................................. 10
3. Proces terapeutyczny ....................................................................... 14
4. Projekt realizacji procesu terapeutycznego ...................................... 15
5. Zespół terapeutyczny ..................................................................... 24
6. Etapy procesu terapeutycznego ..................................................... 24
7. Warsztaty terapii zajęciowej .......................................................... 26
8. Metody, formy, środki terapii zajęciowej .......................................... 29
9. Tworzenie grupy, kontrakt grupowy................................................. 31
10. Wybrane metody pedagogiki przydatne w realizacji terapii zajęciowej........... 32

Część II RODZAJE TERAPII ZAJĘCIOWEJ
11. Arteterapia .................................................................................... 37
a) zajęcia plastyczne i ich znaczenie w rozwoju dziecka......................... 43
b) zajęcia muzyczne ................................................................... 46
12. Biblioterapia............................................................................................. 48
13. Ludoterapia ............................................................................................. 50
14. Ergoterapia .................................................................................... 53
I 5. Silvoterapia ................................................................................... 53
16. Terapia ruchowa .................................................................................... 54
17. Dogoterapia ................................................................................... 54
18. Hipoterapia .................................................................................... 57

Część III ZASTOSOWANIE TERAPII ZAJĘCIOWEJ
19. Mózgowe porażenie dziecięce ....................................................... 59
20. Szkoła z oddziałami integracyjnymi ....................................................... 66
21 Zespół Downa ....................................................................................... 70
22 Przykłady ćwiczeń - zabaw rewalidacyjnych ................................................... 74

Zakończenie .........................................................................................82


DLA ZAINTERESOWANYCH CAŁĄ KSIĄŻKĄ:
http://www.allegro.pl/sho...item=1015837746


// przeniesione ze względu na nie wnoszenie nic do forum, typowy spam

Na początek, chciałabym przypomnieć Państwu, czym jest terapia zajęciowa. Kazimiera Milanowska podaje taką oto definicję terapii zajęciowej:

Terapia zajęciowa – leczenie pracą, ergoterapia – wykorzystuje różne formy pracy i rekreacji jako jedne ze środków leczniczych mających na celu przyspieszenie powrotu utraconych funkcji i sprawności, a w przypadkach zmian nieodwracalnych wyrobienie funkcji zastępczych. Terapia zajęciowa jest jedną z form leczenia usprawniającego.
(Milanowska K., 2003)




Wartość zajęcia i pracy jako środka leczniczego, znana już była dawno. Egipcjanie, na przykład, zalecali gry i pracę dla umysłowo chorych. Galen w swoich rozprawach pisał, że "zajęcie jest najlepszym naturalnym lekarzem i podstawą szczęścia człowieka"
W końcu XVIII wieku i na początku XIX, w okresie rozwoju szpitalnictwa, wprowadza się do programu leczenia umysłowo chorych zajęcia i pracę. Za pioniera w tej dziedzinie uważany jest dr Philippe Pinel z Francji. Od tego czasu w wielu krajach terapia zajęciowa zdobywa coraz większe zastosowanie jako środek leczniczy na oddziałach psychiatrycznych. W Polsce stosowana była również na oddziałach psychiatrycznych w Tworkach i Świeciu... Wprowadzono następnie terapię w zakładach dla starców i nieuleczalnie chorych oraz w niektórych sanatoriach przeciwgruźliczych. Zasadniczy rozwój terapii zajęciowej przypada na okres po II wojnie światowej.

Terapia Zajęciowa to leczenie i usprawnianie za pomocą określonych czynności, zajęć i pracy, które mogą mieć wartość kształcącą, wychowawczą, a także leczniczą. Jako środek leczniczy terapia zajęciowa może oddziaływać ogólnie, tzn. na ogólną sprawność fizyczną i psychiczną jednostki lub miejscowo na zwiększenie sprawności i siły danej grupy mięśni lub kończyny. W obecnej koncepcji leczenia dąży się do tego, ażeby osoba dotknięta schorzeniem lub urazem nie pozostała przez dłuższy czas bezczynna. Możliwie jak najwcześniej wprowadza się czynne zajęcia, stopniowo przechodzi do coraz intensywniejszych czynności i pracy aż do osiągnięcia pełnej sprawności fizycznej i ogólnej aktywności. Osoba prowadząca ćwiczenia w ramach terapii zajęciowej- terapeuta zajęciowy- musi mieć specjalne przygotowanie. Powinna znać wiele działów pracy i technik, które mogą służyć jako czynnik usprawniający. Poza tym wymaga się od niej przygotowania pedagogicznego oraz ogólnych wiadomości z zakresu anatomii, fizjologii i patologii.

Terapia zajęciowa obejmuje różne formy plastyczne. Pacjenci malują farbami na szkle (witraże), wykonują kartki okolicznościowe na bazie materiałów, którymi dysponują, malują obrazy przy użyciu różnych technik malarskich (pastele, oleje, tempera, akwarela). Inną formą twórczości pacjentów są prace wykorzystujące resztki tkanin (aplikacje). Pacjenci szydełkują, robią na drutach, tkają, wykonują również prace przestrzenne przy użyciu gliny, masy papierowej, gipsu.